Zijn relaties moeilijk?
Niet meer als je begrijpt hoe het werkt!
Het verlangen naar een liefdevolle relatie is bij ons allen aanwezig, maar de daarvoor benodigde inzichten en vaardigheden ontbreken meestal. Daardoor ontstaan relatieproblemen waar de meeste paren lang mee door lopen. Vervolgens is een relatie soms niet meer te redden, het vuurtje is gedoofd. Zover hoeft het niet te komen, je kunt op elk moment besluiten aan je relatie te werken. Ik werk vanuit de visie dat relaties ons oproepen te ontwikkelen.
Liefdesrelaties ontstaan niet zomaar.
Er zit een duidelijk systeem in de partners tot wie we ons aangetrokken voelen, mensen roepen niet zomaar : "dat ze altijd op de verkeerde vallen"
Maar is dat wel zo, of speelt er meer??
Elke liefdesrelatie kan drie fases doorlopen.
Fase 1: Verliefdheid
Het euforische gevoel van: "Jij bent het, met jou ga ik gelukkig worden!" kennen we allemaal. Maar dit gevoel begint na ongeveer anderhalf jaar langzaam af te nemen. Onvermijdelijk dient de tweede fase zich aan....
Fase 2: de Onvolwassen Relatie
Deze fase kenmerkt zich door de machtsstrijd. Deze machtsstrijd kan zich "ondergronds" afspelen en in dat geval lijkt de relatie redelijk normaal te functioneren. Een openlijke machtsstrijd komt ook vaak voor, door elkaar bijvoorbeeld in gezelschap af te vallen. Deze tweede fase veroorzaakt verdriet, teleurstelling en verbittering. Pijn en onmacht binnen een relatie dwingen ons uiteindelijk in ontwikkeling te gaan.
Als we deze uitdaging aandurven, kunnen we doorgroeien naar de derde fase.
Fase 3: de Volwassen Relatie.
Partners zijn een wederzijdse bijdrage, ze stimuleren elkaar tot groei en eventuele meningsverschillen praat men snel en zonder ruzie uit. Ze kennen en begrijpen elkaars behoeften en voldoen daaraan zonder wederzijdse verwachtingen.
Fase drie is dus optioneel, helaas is mijn ervaring dat meer dan 90 % van de mensen in fase twee blijft hangen of uit elkaar gaat.
Het patroon in partnerkeuze.
Als men uit elkaar gaat in fase twee is in mijn ogen de les niet geleerd. Maar het leven presenteert ons voortdurend nieuwe kansen. Waarschijnlijk bezit de volgende partner opnieuw een aantal eigenschappen, waardoor onze kindbehoeften niet vervuld worden. Door verliefdheid zien we dit in eerste instantie niet. Dit herhaalt zich net zolang tot we de oproep tot ontwikkeling accepteren.
De zes ontwikkelingsfasen en bijbehorende behoeften
Een kind doorloopt tussen de geboorte en het 21e jaar zes ontwikkelings-fasen: Hechting, Ontdekking/onderzoek, Identiteit, Bekwaamheid, Sociale betrokkenheid en tot slot Intimiteit.
In elk van deze fasen en de daarbij behorende leeftijd heeft een kind heel specifieke behoeften. Deze 12 basisbehoeften zijn:
zorg, acceptatie, respect, begrip, vertrouwen, waardering, aanmoediging, bevestiging, bewondering, erkenning, geruststelling en goedkeuring.
Onvoldoende inzicht in deze behoeften en/of de ontwikkelingsfasen kan ertoe leiden dat er een tekort ontstaat. Een meisje van vier heeft bijvoorbeeld een heel andere vorm van bewondering nodig als een jongen van dertien.
Tekorten en reactie patronen
Met het in onze jeugd ontstane tekort knopen we later relaties aan. We verwachten dat onze partner onze kindbehoeften alsnog vervult. Maar de gekozen partner heeft ook een pakket met onvervulde behoeften en verwacht dat daar eerst aan voldaan wordt. Daardoor ontstaat een machtsstrijd over "wie wat krijgt" en "hoeveel ik al geef".
Op het moment dat een partner niet aan onze behoeften voldoet is dat merkbaar aan ons gedrag. De één wordt dan afstandelijk en sluit zich gekwetst af. De ander uit zich steeds heftiger, want voelt zich niet gehoord of erkend. Dit zijn overlevingsstrategieën om de pijn te hanteren.
Als we daar bewust uit stappen en oprecht gaan geven in plaats van "nemen" of "ruilen" is heling mogelijk. Je zou daarom kunnen zeggen dat je via de liefdesrelatie je opvoeding kunt afmaken.